اقطاب بیدختی/3

به مناسبت فرارسیدن 9 ربیع الثانی1438، سالروز رحلت حضرت آقای صالح علیشاه قدّس الله سرّه العزیز حضرت آقای صالح علیشاه (قطب سی و ششم سلسله ی طریقت شاه نعمت اللهی سلطان علیشاهی گنابادی)      حاج شیخ محمد حسن بیچاره بیدختی، ملقب به لقب طریقتی صالح علیشاه، فرزند و جانشین حضرت آقای حاج ملا علی نورعلیشاهادامه خواندن «اقطاب بیدختی/3»

شعر زمستان

سروده ی: مهندس نصرت الله اربابی بیدگلی* زمستان است يا فصل بهار است     نمي دانم طبيعت در چه كار است اگر باشد زمستان، برفِ آن كو     زمستان چون بهاران، نيست نيكو مسلّم گر هوا اينگونه باشد     نظامِ كشت و زرع از هم بپاشد درختان را شكوفه باز گردد     زمستان  با  بهار انباز   گردد اگر آيدادامه خواندن «شعر زمستان»

پند و حکمت/12

پند یاد مرگ     فکر دنیا و زوال آن و مرگ طبیعی و فنای بدن، که گزیر و گریزی از آن میسر نیست و باید همه را گذاشت و گذشت و دست تهی از جهان رفت، به تدریج حُبّ دنیا را از دل می برد و به فکر توشه ی زندگانی جاوید می اندازد وادامه خواندن «پند و حکمت/12»

پند و حکمت/11

توبه و چون موٌمن باید همیشه به خود مشغول باشد و اخلاق و اعمال خود را در نظر دارد، بدی های خود را دیده، پشیمان از کردار و گفتار و پندار خود بوده، حال توبه وبازگشت به خدا پیدا می نماید که درِ توبه دری است از درهای بهشت که همیشه و به روی همهادامه خواندن «پند و حکمت/11»

پند و حکمت/4

اخلاق      انسان مجموعه ای است که همگی صفات حیوانات به نحو کمال در او آفریده شده، که مانند آنها برای نیک و بد و سود و زیان تن خود بکوشد، که جلب آسایش کند، و آسیب و رنج را دفع نماید. به علاوه، قوه ی فکر و عقل دارد که می تواند صفات راادامه خواندن «پند و حکمت/4»

سخن مجذوب/1

استخاره      حاج دکتر نورعلی تابنده مجذوب علیشاه ………………………………………..      بسم الله الرّحمن الرّحیم      در مورد استخاره، حضرت صالح علیشاه وقتی به من اجازه دادند که استخاره بکنم، این توضیحات را هم فرمودند که« با عقل و استدلال اگر به نتیجه ای بتوانی برسی، ولو آن نتیجه مضر باشد، ضررش کمتر از این استادامه خواندن «سخن مجذوب/1»

پند و حکمت/1

ایمان      ایمان  را که علاقه ی روح است به مبداء و فکر آغاز و انجام، و آن ناموس بزرگ الهی و امانت خدایی است، باید نگاهدار و قدردان بود و از آلایش ها پاک داشت. باید همّت نماییم که نام فقر و ایمان که بر ما گذاشته شده، به آن موصوف باشیم و بهادامه خواندن «پند و حکمت/1»