روزه در شعر فارسی/8

روزه و رمضان در اشعار سعدی، حافظ و مولانا (8) وقتی جسم به خود می‌نازد، روح به زبان حال با او می‌گوید: «صبر كن تا مرگ فرا رسد؛ آنگاه خواهی دید كه هرچه داشتی از من بود و تو جز مشتی مواد بدبو نیستی و طعمه ی كرم‌ها خواهی شد.» حال كه به مرتبه‌ ی

روزه در شعر فارسی/7

روزه و رمضان در اشعار سعدی، حافظ و مولانا (7) آدمی درست مانند كسانی كه مبتلا به بیماری گِل‌خواری هستند، غذای اصلی خود یعنی نور را فراموش كرده‌اند و به طعام این جهانی كه از جنس همین عالم است و «خاك» است اكتفا كرده اند. حال آن كه ما جز این معده ی انسانی معده

روزه در شعر فارسی/6

روزه و رمضان در اشعار سعدی، حافظ و مولانا (6) حكایت فریب خوردن ما توسط این غذاهای حیوانی حكایت آن فقیهی است كه مولانا در دفتر چهارم حكایت آن را آورده است. فقیهی برای بزرگ جلوه دادن عمامه ی خود و به این ترتیب برای مهم نشان دادن خود در چشم مردم، پارچه‌های كهنه در

روزه در شعر فارسی/5

روزه و رمضان در اشعار سعدی، حافظ و مولانا (5): اگر رمضان موسم «ناموس» و «نام» شده است و در دل‌های بندگان نتیجه‌ معكوس می‌دهد، رسیدن شوال و ایام شعبان جای شكر دارد. این نوع نگاه ما را به یاد تفسیر مصلح مرحوم دكتر علی شریعتی از ترك طواف كعبه توسط امام حسین (ع) می‌اندازد.

روزه در شعر فارسی/4

روزه و رمضان در اشعار سعدی، حافظ و مولانا (4) در جای‌جای دیگر آثارش یا نگاه درجه سوم به روز دارد یا آن را به خدمت پندی درمی‌آورد یا جامعه‌شناسانه به آن می‌نگرد. غیر از این هرچه هست در فضیلت کم‌خوری و به اندازه خوردن است. آنجا هم که در وداع ماه رمضان می‌سراید، جز

بزرگداشت سعدی

نوای سراج و همنشینی سعدی و ویکتور هوگو  (گزارشی از بیستمین یادروز شیخ اجل؛ برگرفته از روزنامه خراسان، شماره 19516، شنبه 2 اردیبهشت 1396)  آرامگاه سعدی میزبان علاقه‌مندان این شاعر شد تا در آغاز اردیبهشت ماه که با نام او همراه است، یادش را گرامی بدارند. به گزارش ایسنا، ادامه برنامه‌های بیستمین یادروز سعدی، شامگاه

بزرگداشت سعدی

مطالب بیان شده توسط دکتر علی محمد صابری در گروه «کلاسهای عرفانی» تلگرام دوشنبه ۳۱ فروردین ۱۳۹۴ – بحث در مورد: « سیری در احوالات سعدی» – بخش اول به مناسبت یکم اردیبهشت، روز بزرگداشت سعدی هـــــــو ۱۲۱ سلام عزیزان. به مناسبت بزرگداشت افصح المتکّلمین (شیواگوترین سخنوران)، شیخ مصلح الدّین سعدی شیرازی، سخن را به

شعر سعدی در وصف حضرت محمد (ص)

ماه  فرو  ماند   از  جمال  محمد              سرو  نباشد  به اعتدال  محمد قدر فلک را کمال و منزلتی نیست           در نظر  قدر  با کمال    محمد وعده‌ی  دیدار هر کسی  به  قیامت          لیله‌ی اسری شب وصال محمد آدم و نوح و خلیل و موسی و عیسی        آمده  مجموع  در ظلال   محمد عرصه‌ی گیتی مجال

لطایف/23

گویند…    گويند شيخ سعدي شيرازي سرش طاس و بي مو بود. روزي با يكي از علما به مباحثه پرداخته تا كار به جايي رسيد كه آخوند گفت:« من به قدر موي سر تو علم دارم.» سعدي فوراً كلاه از سر برداشته گفت:« فضيلت آخوند صاحب معلوم شد.» …………………………………….      كشكول ساعدي، علامه آيت الله