لطایف/1

پندارم توئی

     جامی، شاعر معروف، در مجلسی غزلی شروع نمود که مطلعش این بود:

بس که در جان فگار و چشم بیدارم توئی

هرکه پیدا می شود از دور، پندارم  توئی

     همه ی حاضرین او را تحسین و آفرین گفتند مگر شخصی که از روی حسد او را استهزاء نموده گفت:« بلکه خری پیدا شد؟» و جامی در جوابش گفت:« باز پندارم توئی.»همه به خنده افتادند و آن متعرض بسیار خجل و منفعل گردید.

………………………………………………..

     هفت شهر عشق، فضل الله اویسی، جلد 2، ص1129.