سخن مجذوب/27

بیانات حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده (مجذوب‌علیشاه) حفظه الله تعالی

درباره‌ی عشق (قسمت چهارم)

در شرح‌حال لیلی و مجنون، همه‌ی شعرای عارف یا عرفای شاعر حرف زده‌اند. مِن‌جمله جامی؛ جامی از همه بهتر. مثلاً دو تا داستانش به خاطرم رسید. یکی می‌گوید که مجنون را دید که روی زمین نشسته با انگشتش روی زمین مرتّب اسم لیلی را می‌نویسد و پاک می‌کند؛ دومرتبه این کار را می‌کند. گفت چه کار می‌کنی؟ مجنون گفت:
چون میسّر نیست بر من کام او
عشق بازی  می‌کنم با  نام او
جامی خیلی نکته‌ی ظریفی را گفته. یا جای دیگر این قسمت است که می‌گوید مجنون بعد از آنکه خبر شد لیلی رحلت کرده و او را دفن کرده‌اند، پاشد راه افتاد که محلّ قبرش را پیدا کند، از هر کسی می‌پرسید (حالا اشعارش یادم رفته، حفظ نیستم، مطلبش را می‌گویم). از یک جوانی پرسید قبر لیلی کجاست؟ این جوان گفت که تو خودت باید بدانی، دلت می‌خواهد بدانی؟
ز هر خاکی کفی بردار و بو کن
در آن بو تربت او جست‌ و جو کن
زهر خاکی که بوی عشق برخاست
یقین دان تربت لیلی همانجاست
اگر ما بگوییم همه چیز به خداوند برمی‌گردد و همه چیز را خداوند خلق کرده، لیلی و مجنون را خداوند خلق کرد؛ عشق بین اینها را هم خداوند خلق کرده؛ خاک را هم خداوند خلق کرده. از همان بویی که به‌قولی در عشق هست، در خاک هم هست. برای اینکه خالقش یکی است. منتها چه بینایی باشد که ببیند.
@jozveh121

………………………………………………………..

برگرفته از: گزیده‌ای از جزوه‌ی دویست و بیست و نهم، گفت‌وگوهای عرفانی، تاریخ 10 اردیبهشت 1388.