در ماه رمضان عدّهای هستند که از روزه معاف و بلکه از روزه ممنوع هستند. آنها هم نباید در ملاءعام، اعمالی که مخالف روزه است انجام دهند؛ یعنی جلوهی خارجیاش به نحوی باشد که به نظر آید روزه هستند. این مطلب را خیلیها اشتباه میکنند. میگویند این تظاهر است. این تظاهر نیست، بلکه تجاهر به فسق را ممنوع کردند. یعنی اگر هم کسی خطایی میکند یا به شکل خطا هست نباید علنی باشد، برای اینکه دیگران تشویق شوند. مثال خیلی سادهای که میشود زد، امروز ما با این ترافیک که پشت چراغ قرمز ایستادیم، یک عدّهای، یک تعداد زیادی ماشین ایستادهاند. اگر قدری طول بکشد، صدای بوقها بلند میشود که چراغ عوض بشود. یکی جسارت میکند یک قدم جلو میرود. آن یکی دیگر پهلوی این میآید. آن یک قدم جلو میرود. به این طریق اوّل کسی که شجاعت کرد (شجاعت نباید گفت، تهور و جسارت کرد) و رد شد، دیگران تشویق میشوند و رد میشوند. آن کسی که اوّل این کار را کرده گناه خودش به جای خود، گناه همهی اینهای دیگری هم که تشویق شدهاند به گردن اوست. این است که فرمودهاند در ماه رمضان تجاهر به روزهخواری هم نباید کرد.
سخن مجذوب/18
Posted byدر کوچه های بیدختPosted inسخنرانیبرچسبها:مجذوب علیشاه، گنابادی، بیدختی، حاج دکتر نورعلی تابنده، روزه
منتشرشده بهدست در کوچه های بیدخت
به عنوان یک بیدختی متولد سال 1328 خورشیدی سعی دارم خاطرات و دانسته های خود در باره بیدخت چند دهه پیش را بازگو کنم. به عنوان چاشنی، برخی مطالب کوتاه دینی، فرهنگی و ادبی نیز اضافه می شود. عکس های قدیمی نیز جایگاه خاص خود را دارند. البته از آنجا که سرگرم نگارش و تالیف مجموعه کتاب های «زیر آسمان بیدخت» (که جلد اول آن با عنوان "کربلائی ملا اسدالله، خادم الفقرا" و جلد دوم آن با عنوان "بیدخت در گذر زمان" منتشر شد ) هستم، درج مطالب مربوط به بیدخت قدیم کمتر شده است چراکه ترجیح می دهم آنها را ابتدا در مجموعه ی مورد نظر انتشار دهم. در ادامه ی راه، همواره نیازمند راهنمائی و همکاری دوستان و همشهریان عزیز هستم؛ انشاءالله دریغ نخواهند ورزید. View more posts