یک شعر/22

خاک بیدخت

هزاران آفرین بر خاک بیدخت      به خاک پاکِ پاکِ پاکِ بیدخت

هزاران آفرین بر سرزمینش     که من هگز نمی بینم قرینش

بوَد بیدخت همچون اختری پاک     که تابد از زمین بر چرخ و افلاک

دیار عارفان و قطب الاقطاب     سرا و مولد مردان کمیاب

دیارش زادگاه عارفان است     مقامش فوق تفهیم و بیان است

خراسان خاک گوهربار دارد     دیارش عارفان بسیار دارد

ولی بیدخت باشد جای دیگر     بوَد دنیای آن ، دنیای دیگر

در این شهری که روزی روستا بود     تجلّی گاه انوار خدا بود

در اینجا سرزمین عشق و دلخواه     به دنیا آمده سلطان علیشاه

مدار و مرکز عرفان و دین شد     مقام عارفان راستین شد

بوَد شش قطب را این شهر موطن     که باشد قبله ی درویش و مومن

در این شهر حضرت نور علیشاه     به دنیا آمده تابنده چون ماه

در این شهر حضرت صالح علیشاه     به دنیا آمده آن مظهرالله

رضاعلیشه آن تابنده خورشید     در اینجا همچو خور تابنده گردید

در این شهر حضرت محبوب علیشاه     حبیب اولیاء محبوب الله

به دنیا آمده چون مهر و چون ماه     شده قطب زمان و هادی راه

در این شهر حضرت مجذوب علیشاه     دلیل عارفان و پیر آگاه

به دنیا آمده تابنده گردید     از او دین خدا پاینده گردید

بوَد عرفان و دین شهر بیدخت     بود خورشید دین آن مهر بیدخت

بوَد خود وادی ایمن حریمش     بوَد چون نعمت جنّت نعیمش

فضایش بوی مشک ناب دارد     که در خود چارتن اقطاب دارد

حریم و شهر و خاک آن مقدس     به وصف آن همین نکته بوَد بس

که در بحر عنایات خداوند     گهرهایش بوَد بی مثل و مانند

مزار اقدس سلطان علیشاه     بتابد روز و شب چون مهر و چون ماه

چهار تن قطب دین و قطب عرفان     کنار هم به حق پیوسته شادان

مطاف عارف و درویش و مومن     زیارتگاه خاص و عام و موقن

دراویش گنابادی در این شهر     برند از فیض این اقطاب دین، بهر

همه را روی دل این سوی باشد     همه را قبله گاه این کوی باشد

مراد اهل دل، پیران راهند     برای پیروان مهرند و ماهند

خوشا بیدخت و آن آب و هوایش     عبیرآمیز می آید فضایش

خوشا بیدخت و آن مرز و محالش     خوشا آن دلبران بی مثالش

خوشا آن دلبران، کآیات حقند     همه خورشید، هم مرآت حقند

دلم پر می زند از بهر بیدخت      مراد من بوَد در شهر بیدخت

به من فرموده رحمت حق تعالی     نموده مرحمت فیض تولاّ

سرم خاک ره پیر زمان باد     که ذکر و فکر و ایمانم همان باد

منم آن ذرّه ی از ذرّه کمتر     که از مولا ندیدم هیچ بهتر

(با تشکر از برادر گرامی٬ آقای عباس کاخکی بابت ارسال شعر)